Το Πολυτεχνείο δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, δεν είναι απλά και μόνο ένας τόπος όπου άνθρωποι με ελεύθερη σκέψη αποφάσισαν να παρατάξουν τους εαυτούς τους μπροστά από τα τανκ και χωρίς να φοβηθούν να φωνάξουν για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Δεν είναι μία ημέρα (η 17η Νοεμβρίου) όπου στα σχολεία λέγονται τα τετριμμένα και γρήγορα να τελειώνουμε για να πάμε σπίτια μας. Δεν είναι μία ημέρα όπου όλοι οι άνθρωποι θυμούνται ότι κάτι δεν πάει καλά και πρέπει σήμερα και όχι αύριο να κάνουμε την “επανάστασή μας”. Είναι κυρίως ένα ζωντανό μνημείο που βρίσκεται μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων και συμβολίζει την ανάγκη να μπορούμε να εκφραστούμε και να αγωνιστούμε σε σταθερή βάση, με πρόγραμμα και συνέπεια προκειμένου να φτιάξουμε μια κοινωνία που θα έχει ως βάση την αποδοχή και το σεβασμό όλων εκείνων που αγαπούν και σέβονται τον άνθρωπο και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ.
(Ηλίας Βλάχος, δάσκαλος Σχολείου)
