Απόσπασμα από θεατρικό έργο του Ηλία Βλάχου (Δάσκαλος Σχολείου)
Ελπίδα: Παύλο αυτό το πιστεύω κι εγώ. Η Μαρία και ο Κώστας που ηγούνται της όλης προσπάθειας μου είπαν ότι γνωρίζουν πολύ καλά τους παραπλανημένους και δεν τους έχουν αφήσει να μπουν στο χώρο της σχολής. Οι συμφοιτητές μας περιφρουρούν το προαύλιο και ελέγχουν ένα προς ένα τα παιδιά που θέλουν να βοηθήσουν στον αγώνα.
Δώρα: παραπλανημένοι χα χα, μακάρι Ελένη να είναι έτσι. Αλλά αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν μπορώ να μαντέψω την έκβαση της προσπάθειας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κοινωνία δεν έχει εξεγερθεί τόσα χρόνια, γιατί οι άνθρωποι δε βλέπουν ότι η Ελλάδα η χώρα που έχει γεννήσει τη Δημοκρατία, αυτή τη στιγμή κυβερνάται από μια ομάδα ανθρώπων που καταπιέζουν, χτυπούν, λογοκρίνουν ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Δηλαδή τι θα έπρεπε όλοι να είμαστε το ίδιο; όλοι να έχουμε τις ίδιες απόψεις; Την ίδια συμπεριφορά και το ίδιο ντύσιμο; τι θα είμαστε τότε άνθρωποι ή προϊόντα;
